swayam jAtah

శ్రీ తాళ్ళపాక అన్నమాచార్య సంకీర్తన..

యజ్ఞమూర్తి యజ్ఞకర్త యజ్ఞభోక్త విన్నిటాను
యజ్ఞాదిఫలరూప మిటు నీవై వుండవే // పల్లవి //

పరికించ జీవులకు ప్రాణమవైన నీకు
నిరతిఁ బ్రాణప్రతిష్ఠ నేము సేసేమా
మరిగి మా పూజలంది మమ్ముఁగాచెడికొరకు
హరి నీమూర్తి ప్రాణ మావహించవే // యజ్ఞ //

జగతికి నీపాదజలమే సంప్రోక్షణ
జిగి నీకు సంప్రోక్షణ సేయువారమా
పగటున నన్ను నేఁడు పావనము సేయుటకు
అగు పుణ్యతీర్థముల అభిషేకమందవే // యజ్ఞ //

వేదములు దెచ్చిన శ్రీవేంకటేశ నేము నీకు
వేదమంత్రముల పూజావిధి సేసేమా
యీదెస నీదాసులమయిన మమ్ముఁ గాచుటకు
వేదమూర్తివై యిందే విచ్చేసి వుండవే // యజ్ఞ //

Introduction

Many rituals are performed as part of the temple worship. While this temple worship as per Agama Sastras
is necessary for a disciplined way of running the temples, exalted devotees like Azhwars or Annamacharya
never emphasized on them. Their teaching is that the Lord is so powerful and benevolent that He blesses us
out of His volition without any wanting on our part. This is called nirhEtuka kRpA or causeless mercy of the Lord.

The title given to this article is swayam jAtah, a name in Sri Vishnu Sahasra Namam, which is defined by Sri
Parsara Bhattar as "prArthanA nirapEkshatvAt jAtah" One Who appears on His own without even expecting a small
prayer from us.


Pallavi

YagnamUrthi yagnakartha yagnabhOktha vinnitAnu

yagnAdhi phalarUpamitu nIvai yundavE

Meaning:

Yagna, doer of the yagna, enjoyer of the yagna and the result of the yagna, all are You. In Sanskrit, the root "yaj"
means worshipping the God. The Vedic belief is that one propitiates the Supreme Being and other deities by
performing Yagnas. As Vedas say "yagnO vai vishNu:", the Lord Himself is the best Yagna on Whom we have to
depend to realize Him and reach Him.

Charanam 1:

parikincha jIvulaku prANamaina nIku

nirtathi brANa prathishTa nEmu sEsEmA?

marigi mA pUjalandhi mammu gAcheDi koRaku

Hari! nI mUrthi prANam AvahinchavE

Meaning:

If we analyze, You are the life all all living beings! Then who are we to do consecrate You in the form of an icon, a
practice calledprANa prathishTA? However, to get used to our worship and to protect us (by providing confidence),
Oh Hari, please enter this image (mUrthi) of Yours.

Charanam 2:  

jagathiki nI pAdha jalamE samprOkshaNa

jigi nIku samprOkshaNa sEyuvAramA?

pagaTuna nannu nEdu pAvanamu sEyutaku

agu puNyathIrthamula abhishEkamandhavE

Meaning: 

The water with which BrahmA washed Your lotus feet purifies the whole world. Then who are we to do
samprOkshaNam to You which is a ritual of purification using water ? However, accept the  ablution done by us to
bless me with the sacred water that has washed Your feet!

 Charanam 3:

vEdhamulu decchina SrIvEnkatESa nEmu nIku

vEdha manthramula pUjAvidhi sEsEmA?

yI dhesa nI dhAsulayina mammu gAchutaku

vEdhamUrthivai yindhE vicchEsi yundavE

Meaning:  

Oh Lord SrIvEnkatESa! Who are we to worship You with Vedic hymns, The One Who brought out the Vedas? As we
have been Your servants here, to protect us, be the very embodiment of Vedas, come and stay in this icon.

Audio link:

  

భగవద్రక్షణ ఆవశ్యకత - Need for Lord's protection of the ignorant and week

ప|| తెలియ చీకటికి దీపమెత్తక, పెద్ద | వెలుగు లోపలికి వెలుగేలా || చ|| అరయ నాపన్నుని కభయ మీవలెగాక | ఇరవైన సుఖి గావనేలా | వఱత బోయెడువానివడి దీయవలె గాక | దరివాని తివియ(గ దానేలా || చ|| ఘనకర్మారంభుని కట్లు విడవలె గాక | యెనసి ముక్తుని గావనేలా | అనయము దుర్బలుని కన్న మిడవలెగాక | తనిసిన వానికి దానేలా || చ|| మితిలేని పాపకర్మికి దావలె గాక | హిత మెరుగు పుణ్యునికి నేలా | ధృతిహీను గృపజూచి తిరువేంకటేశ్వరుడు | తతి గావకుండిన తానేలా ||


పల్లవి:

భగవద్గీతలో శ్రీకృష్ణుడు "తేషామేవానుకంపార్థం అహం అజ్ఞానజం తమః| నాశయామ్యాత్మభావస్థో జ్ఞాన దీ పేన భాస్వతా|" అంటాడు (గీత 10వ అధ్యాయం 11వ శ్లోకం). దీని భావం తన భక్తుల హృదయాల్లో అంతరాత్మగా ఉండే స్వామి వారిలో అజ్ఞానం వల్ల తనని తెలుసుకొనలేకపోవడం అనే తమస్సుని జ్ఞానమనే దీపంతో పోగొడతారు అని. ఈ కీర్తనలో అన్నమాచార్యులవారు దీపం అనేది చీకటిలో అవసరం కానీ పెద్ద వెలుగులో మరొక వెలుగెందుకు అంటారు. అంటే స్వామి దయ సదా పరమపదంలో ఆయనను సేవించే నిత్యులపై, ముక్తులపై కన్నా, వాసుదేవుడే సర్వమనే మహావిశ్వాసం కల జ్ఞానులపై కన్నా, రక్షిస్తాడో రక్షించడో అనే భయంతో ఉన్న సాధారణ జీవులపైన ప్రసరించి వారిని కూడా తరింపచేయడమే ఎక్కువ అవసరం అని అర్థం.ఇదే పల్లవిలో భావం.

మొదటి చరణం: మొదటి చరణంలో ఆపదలో ఉన్న వారికి స్వామి అభయం అవసరం కానీ సుఖంగా ఉన్నవారికి ఎందుకు అంటారు. ఆపదలో చిక్కుకొన్న గజేంద్రుడు, శ్రీవిభీషణుడు వంటి వారికి అభయం అవసరమే కానీ, సర్వేశ్వరుడే తమ సర్వస్వం అని తెలిసిన హనుమంతుడి వంటి నిర్భయులకి అభయం అవసరం లేదు కదా! అలాగే అన్నమయ్య సంసారమనే వరదలో కొట్టుకు పోతున్న వాడి మార్గాన్ని ఆ కరివరదుడు చక్కదిద్దాలి కానీ, ఒడ్డున ఉన్నవాడికి రక్షణ అవసరం ఏముంది? రెండవ చరణం: భగవద్గీతలొ "అహం త్వా సర్వ పాపేభ్యో మోక్షయిష్యామి మాశుచః" (గీత 18.66) అన్నట్లుగా అనేక కర్మలచేత బంధించబడిన వాడి కర్మ పాశాలని స్వామి విప్పాలి కానీ, వాటినుండి విముక్తుడై స్వామిని పొందినవాడిని ఇంకా రక్షించడానికి ఏమి ఉంది? బలహీనుడికి ఆహారాన్ని ఇవ్వాలి కానీ, తృప్తి చెందినవాడికి ఇంకా ఏమి ఇవ్వాలి? వేదంలో "తద్విష్ణోః పరమం పదం సదా పశ్యంతి సూరయః" అని చెప్పినట్లు ఆ ఆనందనిలయుడి పరమపదం ఎల్లప్పుడూ నిత్యుల చేత, ముక్తుల చేత సేవింపబడుతూనే ఉంటుంది. ఇక్కడ అన్నం తినడం అంటే సర్వేశ్వరుడిని అనుభవించడమే. నమ్మాళ్వారులు తిరువాయ్ మొళిలో "ఉణ్ణుం శోఱు" అనే పాశురంలో చెప్పినట్లుగా (6.7.1) తినే తిండి, త్రాగే నీరు, అ తర్వాత నమిలే తమలపాకులు, భగవదనుభవం కోసం తహతహలాడుతున్న వాడికి సర్వమూ పుండరీకాక్షుడైన కృష్ణుడే. మూడవ చరణం: అంతులేని పాపాలు చేసిన వాడికి ఆయన రక్షణ అవసరం కానీ, తనకి ఏది హితమో తెలిసిన పుణ్యుడికి ఎందుకు? ఇక్కడ పాపాలు అంటే వ్యర్థమైన కార్యకలాపాలు అన్నీ. హితం అంటే ఆత్మని భగవంతుడు ఉద్ధరిస్తాడు అనే విశ్వాసాన్ని కలగజేసేది, ఇది ఆచార్యుల వాక్కు. పుణ్యుడు అంటే భగవదనుగ్రంచేత హితాన్ని తెలుసుకొని ధన్యుడైనవాడు. భగవంతుడు రక్షిస్తాడో రక్షించడో అనే ధైర్యహీనుడిని శ్రీవేంకటేశ్వరుడు కృపతో వీక్షించి రక్షించకపోతే ఇంక ఆయన ఎందుకు? తప్పక రక్షిస్తాడు అని భావం. ఇక్కడ శ్రీదేవి (తిరు) భగవత్కృప.

Audio link :
Courtesy Smt Ganti Sravani :

https://www.youtube.com/watch?v=2VVnjDenpNQ&t=4s